بیا مرا ببر ای عشق

بیا مرا ببر ای عشق با خودت به سفر

                              مرا ز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر

مرا به حیطه ی محض حریق دعوت کن

                              به لحظه لحظه ی پیش از شروع خاکستر

به آستانه ی برخورد ناگهان دو چشم

                              به لحظه های پس از صاعقه، پس از تندر

به شب نشینی شبنم، به جشنواره ی اشک

                              به میهمانی پرشور چشم و گونه ی تر 

 

به نبض آبی تبدار در شبی بی تاب

                              به چشم روشن و بیدار خسته از بستر

من از تو بالی بالا بلند می خواهم

                              من از تو تنها بالی بلند و بالا پر

من از تو یال سمندی، سهند مانندی

                              بلند یالی از آشفتگی پریشان تر

دلم ز دست زمین و زمان به تنگ آمد

                              مرا ببر به زمین و زمانه ای دیگر

قیصر امین پور

یادش گرامی و روحش شاد.